Pruski mur - znowu popularny

Drewniana konstrukcja ścian widoczna na elewacjach, którą nazywamy murem pruskim, ma wielu zwolenników. Często traktowana jest jako element dekoracyjny budynku, choć tak naprawdę stosowano ją głównie ze względów konstrukcyjnych. Jednak to nie walory architektoniczne, a nietypowy wygląd pruskich murów zaważył na ich rozpoznawalności i oryginalności.

Dlaczego pruski?

W Polsce znany był już od średniowiecza i wykorzystywano go zarówno w budynkach świeckich, jak i sakralnych. Powstanie tego typu budynków związane było z koniecznością stworzenia wytrzymałych i stabilnych konstrukcji. Proste chaty oparte na palach wbitych w ziemię nie były zdolne utrzymać dużych obciążeń dachu, a co za tym idzie, wymagały wykorzystania innych rozwiązań architektonicznych. Z tego względu przy budowie ścian zaczęto stosować konstrukcje słupowo-krzyżulcowe. Stawiano je na kamieniach, aby chroniły drewno przed wilgocią i zniszczeniem. Takie były początki murów pruskich. Samo rozwiązanie, choć znane od średniowiecza, na terenie Prus rozpowszechniło się dopiero w XIX wieku, skąd zaczerpnięto jego obecną nazwę.

Nie mylić z szachulcem

Rozwój tego typu konstrukcji na terenie Prus związany był z zaleceniami rządu. Popularne stały się też tzw. szachulce, a to ze względu na łatwy dostęp do gliny. Może być ona powodzeniem wykorzystywana jako materiał budulcowy. Przy jej pomocy buduje się ściany szkieletowe z wypełnieniem gliniano-słomianym oraz gliniano-trzcinowym, nazywane właśnie szachulcowymi. Często myli się je z murem pruskim, którego wypełnienie wykonywane jest z cegieł.